Overgewicht heeft in Nederland epidemische vormen aangenomen. Dit brengt gezondheidsrisico’s en hoge kosten voor de gezondheidszorg met zich mee. In april 2003, bij de presentatie van het verslag van een onderzoek van de Gezondheidsraad naar deze kwestie, werd staatssecretaris Ross van Volksgezondheid gevraagd of hij iets voelde een snacktax: een extra belasting op de ‘vette hap’. Ross voelde daar niets voor, maar een nieuw woord was geboren, dat nog verschillende keren in de media en op internet zou worden gebruikt. Een voorbeeld uit een discussiegroep op internet:
Nu is de vette snack ook al aan de beurt, nog even en we betalen snacktax. En dan wordt uiteraard de blije snacker straks ook verketterd in de maatschappij, net als de roker.
Vreemd genoeg is het gebruik van het Engelse tax (‘belasting’) in Nederlandse samenstellingen nog niet door de woordenboeken gesignaleerd, terwijl je dit zeer geregeld ziet, al dan niet in gelegenheidssamenstellingen. Voorbeelden zijn energietax (1992), weeldetax (1992), watersnoodtax (1994), smeergeldtax (1995), gemeentetax (1997), transactietax (1998), zorgtax (1998) enzovoorts. De woordenboeken kennen het wel in de schrijfwijze -taks.
