Vier gebeurtenissen hadden in 2001 de grootste invloed op de uitbreiding van de Nederlandse woordenschat: de elfde-van-de-negende, het verkeer, de gezondheidszorg en Máxima, de Argentijnse schone wier naam aanvankelijk consequent zonder accent aigu werd geschreven. Máxima maakte als geen ander duidelijk dat het wel degelijk mogelijk is om in korte tijd goed Nederlands te leren spreken, wat slecht nieuws is voor prins Bernhard, prins Claus en duizenden allochtonen en asielzoekers. Maar Máxima kreeg natuurlijk wel zeer intensief les. D66 noemde dit de Máxima-methode en pleitte er in de Kamer voor om alle allochtonen voortaan volgens die methode Nederlands te laten leren – wat natuurlijk even duur als onrealistisch is.
Een wuivende Máxima bezocht tussen 4 september en 15 november talloze plaatsen in Nederland. De pers sprak van Máximatour en Máximatoer, want het door elkaar gebruiken van toer en tour is ook in onze woordenboeken en spellinggidsen een onopgelost probleem. Vanzelfsprekend werden er meteen allerlei Máximaproducten gemaakt of gedeponeerd, want aan de naam van iemand met status en uitstraling valt te verdienen. Vandaar woorden als Máxima-fiets (voor een knaloranje omafiets in beperkte oplage), Máxima-pop, Máxima-sjaal en Máxima-parfum.
Het omstreden politieke verleden van Máxima’s vader leidde, geheel volgens verwachting, tot de woordspeling Máxipa, en inderdaad, er ontstonden ook allerlei grappen waarin Máxima gezelschap krijgt van Minima.
De Volkskrant noemde Máxima een aanhangkoningin, dat wil zeggen een koningin ‘die niet tevens staatshoofd is, zoals Wilhelmina, Juliana en Beatrix, maar die zich de titel via het huwelijk heeft verworven’.
Tijdens de Máximatour reisden Alexander en Máxima overigens per hofbus, een woord dat net als hofhuwelijk en wuifdagen voor 2001 niet in de kranten is aangetroffen. En om het Nederlandse volk in de gelegenheid te stellen een bijdrage te leveren aan het huwelijkscadeau werd er een Oranjefonds opgericht, en ook dat is een nieuw woord.
