Het woord feminisme is in 1837 verzonnen door de Franse socialist Charles Fourier. Hij gebruikte het voor de leer die de positie van de vrouw in de maatschappij moest verbeteren. In het Nederlands is het in 1899 voor het eerst opgetekend, en in 1901 schreef Couperus in De boeken der kleine zielen ‘Zij voelde niets voor de groote kwesties, feminisme begreep zij niet, voor socialisme was zij een beetje bang.’
Met name mannen hebben de onbedwingbare neiging om met het woord feminisme te spelen, meestal met denigrerende bedoelingen. Dit heeft talloze gelegenheidssamenstellingen opgeleverd, zoals anarchafeminisme, belangenbehartigingsfeminisme, bimbofeminisme, cultuurfeminisme, cyberfeminisme, cyborgfeminisme, ecofeminisme, gelijkheidsfeminisme, golffeminisme, heterofeminisme, hoofddoekenfeminisme, hyperfeminisme, kickboksfeminisme, klaagfeminisme, krachtfeminisme, massafeminisme, neofeminisme, pistoolfeminisme, polderfeminisme, powerfeminisme, salonfeminisme, schoolmeisjesfeminisme, slachtofferfeminisme, spirifeminisme, staatsfeminisme, theetafelfeminisme, trabantfeminisme, vrijbuitersfeminisme, waardenfeminisme, zeurfeminisme, ziekenboegfeminisme en zwartekousenfeminisme. Let wel: dit was slechts de oogst uit drie jaar kranten. Twee toevoegingen uit 1999: lesbo-feminisme en lipstick-feminisme. Op 12 juni 1999 tekende de Volkskrant beide woorden op uit de mond van Carl Rohde (46), cultuursocioloog aan de Universiteit Utrecht en directeur van het trendonderzoeksbureau Signs of the Time. Rohde schetste de moderne man en vrouw en legde uit waarom het zo vaak misgaat tussen die twee:
Eén type vrouw valt niet onder vrouwelijk: de tuinpakken-lesbo-feministische manwijven van vroeger, die dachten dat je gehele identiteit in de geslachtsdelen zat. Maar die zijn hartstikke uit. Het lesbo-feminisme is al lang vervangen door het lipstick-feminisme. Lesbiennes willen helemaal niet de halve vent uithangen. Haha, ze zouden wel gek zijn! Hedy d’Ancona, oprichtster van Opzij, zei laatst in Nieuwe Revu dat de radicale vrouwenbeweging is ‘ingepakt met boter en suiker, en een grote strik erom’. Ik zou het anders zeggen. Tegenwoordig heeft iedere moderne vrouw recht op een zelfstandig bestaan, recht op lust, recht op haar eigen vrouwelijkheid, enzovoorts. Het feminisme is uitgelopen over de gehele samenleving. Anno 1999 ligt Opzij op de salontafel van de meest burgerlijke gezinnetjes. Dat is misschien wel de grootste winst.
Vergelijk grote-lulinterview.
