polsmouwtje
Jean de Labadie [1610-1674] was een lastpak. Hij was ijdel,heerszuchtig en eigenwijs. Zijn biograaf noemt hem 'in gemoedelijkheid meer Voetiaan, in zijne vrije bijbeluitlegging meer Coccejaan.' De uit Frankrijk afkomstige De Labadie stelde de innerlijke ingeving boven de kerk en de bijbel. In 1666 werd hij predikant bij de Waalse gemeente in Middelburg. Voetius was eerst zeer met hem ingenomen maar kreeg het later met de ijdele en heerszuchtige mysticus aan de stok.
De Labadie bleef vier jaar in Nederland. Hij trok van Middelburg naar Veere en vervolgens naar Amsterdam maar werd steeds uitgewezen, ondanks zijn grote aanhang. Hij zou zijn hele leven heibel blijven trappen en uiteindelijk werd er zelfs met zijn lijk gesold. Geen gemeente wilde zijn ketterse lichaam op de begraafplaats hebben. Tenslotte werd het midden in de nacht in het geniep ergens in een tuin begraven.
Tegen die tijd noemden boerinnen in Walcheren een polsmouwtje een labadist, volgens sommigen omdat dominee De Labadie die mouwen had bedacht tegen tocht op de preekstoel.
