Techniek die het mogelijk maakt om met behulp een (speciale) mobiele telefoon te e-mailen en te surfen op internet.
Voorzover bekend maakte Het Financieele Dagblad in november 1999 als eerste melding van i-mode. Op 19 november schreef de krant: ‘Wel kijkt KPN met een schuin oog naar Japan. Daar is begin dit jaar i-mode gelanceerd, een dienst vergelijkbaar met wap. Volgens het Japanse telecombedrijf NTT Docomo is het een hit. Binnen een halfjaar hebben een miljoen Japanners zich als abonnee gemeld. Ruim honderd bedrijven in het land bieden inmiddels i-modediensten aan, waaronder elektronisch bankieren en aankomst- en vertrektijden voor het openbaar vervoer.’
Vervolgens bleef het een paar maanden stil, maar tussen maart en december 2000 kwam i-mode alleen in de digitale krantenleggers al ruim honderd keer voor. Zoals te verwachten ontstonden er ook diverse nieuwe samenstellingen, zoals i-modeabonnement, i-mobiel, i-modetelefoon, i-modetoepassing en i-modesite.
De grote belangstelling in de Nederlandse pers voor i-mode werd mede ingegeven door het enorme succes ervan. Had KPN in een half jaar tijd ‘enkele tienduizenden’ abonnees weten te werven voor WAP (Wireless Application Protocol, een eind 1999 geïntroduceerde techniek voor mobiel internetten), in Japan meldden zich in 2000 op een gegeven moment zo’n 280.000 nieuwe abonnees per week. Aanvankelijk ging het vooral om jongeren, maar algauw schaften ook ouderen zich een speciaal telefoontje met uitschuifbare antenne en een vergroot schermpje aan. Daarmee kun je, tegen relatief lage kosten, inmiddels surfen naar zo’n vijftienduizend speciale i-modesites. Die sites zijn qua formaat aangepast aan het afleesscherm van de telefoon. Vooral mobiel bankieren is geliefd, maar ook nieuws, horoscopen, reserveringen en speeltjes.
Wanneer i-mode naar Europa komt is nog niet bekend. In mei nam NTT Docomo voor 5 miljard euro een belang van 15 procent in KPN om een goede uitvalsbasis te hebben.
