'Geef mij nog een heilige!' - dat hoorde de Vlaamse volkstaal- deskundige H. Mullebrouck omstreeks 1980 in een West- Vlaamse kroeg. De besteller kreeg een glaasje heilig nat, want daarvan is heilige waarschijnlijk een verkorting. In Noord- Brabant wordt een borrel wel heilige olie genoemd.
Van een dronkeman zei men aan het eind van de 19de eeuw in Vlaanderen: hij komt van 't heilige land. Waarschijnlijk zinspeelt deze zegswijze op de Tempeliers, een ridderorde die was gesticht om de pelgrims in het Heilige Land te beschermen. Zoals bekend hadden de Tempeliers onlesbare dorst, vandaar zuipen als een Tempelier. Van een dronkeman zei men ook hij is gezegend. In het Engels wordt een dronkaard vanaf het begin van de 17de eeuw one of the faithful 'een van de gelovigen' genoemd. Aan hemelse sferen refereert verder de Duitse term Gotteswort, letterlijk 'woord Gods', voor echt goede jenever of brandewijn. Andere Nederlandse en Vlaamse borrel namen die tot dit do- mein behoren zijn coccejaans bittertje, dronkaards paternoster, gereformeerde, godswatertje, rooms halfje, vicaris, wijwater, za- ligmakertje en zielentroostertje.
