genotzuchtig, weelderig, wellustig, zwelgend
Het woord epicurisch is afgeleid van de Griekse wijsgeer Epicurus, die leefde van 341 tot ca. 270 v.Chr. Was Epicurus werkelijk genotzuchtig? Nee. Volgens Epicurus was genot het einddoel van het menselijk bestaan. Nu was deze Griekse wijsgeer zijn leven lang ziekelijk en wat hij met genot bedoelde was: afwezigheid van pijn in het lichaam, en gemoedsrust. Losbandigheid wees hij af. Goed beschouwd leerde Epicurus dat de deugd het hoogste genot was, maar later maakten zijn Romeinse volgelingen hiervan: genot is de hoogste deugd. En dus gingen zij zich te buiten aan gedrag dat wat sindsdien epicurisch heet. Omdat Epicurus eigenlijk het tegenovergestelde bedoelde, kreeg epicurist als tweede betekenis 'iemand die van verfijnde genoegens houdt'.
