Er zijn meer soorten pauzes dan je zou denken. Het Groene Boekje, de officiële spellinglijst van het Nederlands, kent er al twintig, waaronder dweilpauze, eetpauze, gevechtspauze, loonpauze en regenpauze. Nieuw in 1999 en meteen met stip binnengekomen: de bompauze. De NAVO probeerde Joegoslavië, dat huishield in Kosovo, op de knieën te dwingen door intensieve bombardementen, maar in Nederland was niet iedereen het daarmee eens. ‘GroenLinks wil snel bompauze’, kopte het Algemeen Dagblad op 11 mei 1999, daarmee het debuut van het woord vastleggend. Tien dagen later op het ANP: ‘Kabinet bespreekt bompauze en einde Kosovo-conflict’. En in de weken erna: ‘NAVO niet eensgezind over noodzaak “bompauze”’ (ANP) en ‘Van Aartsen oogst kritiek coalitie met bompauze’ (de Volkskrant). Na ruim 33.000 bombardementsvluchten, waarbij circa 20.000 bommen werden afgeworpen, werd de oplossing toch bereikt aan de onderhandelingstafel. Dat was op 9 juni. Een dag later was de eerste echte bompauze een feit.
Overigens werd het woord later ook nog overdrachtelijk gebruikt. Zo schreef de Volkskrant op 22 december ‘Bompauze in dialoog EU-China beëindigd’. Het ging hier niet over het gooien van bommen, maar om het leveren van scherpe kritiek.
Vergelijk grafietbom en KFOR.
