lood
In 1844 voor het eerst aangetroffen, in een literaire tekst. In 1874 voor het eerst opgenomen in een lijstje met ‘Bargoens en dieventaal’ in het Geïllustreerd Politie nieuws. Naar de blauwe kleur van lood. Köster Henke geeft in 1906 in De Boeventaal onder meer als voorbeeldzinnen: ‘Hij had een paar stukkies blauw laken gehandeld’ (‘... lood gestolen’) en ‘Dat blauw laken is loojig’ (‘dat lood is zwaar’). Ook blauw werd voor ‘lood’ gebruikt. E.G. van Bolhuis vermeldt in 1937 in De Gabbertaal de samenstelling blauwspekslager voor ‘looddief’.
• Ik handelde in blauw laken met kreupelen David en Jim, zijn duivel van een zoon, dien ge wel kent. ¶ J. de Vries, De verborgenheden van Amsterdam dl 1 (1844), p. 278. De schrijver verklaart de betekenis in een voetnoot.
• Hij kende de jongens allemaal en als Doris zoo’n zoodje ‘van alles wat’ of blauw lake kocht, gaf ie nooit ’t meeste, hoor! ¶ Justus van Maurik, Toen ik nog jong was (1901), p. 172. De schrijver verklaart de betekenis (‘oud lood’) tussen haakjes.
• Rooje Hein, die daar nu net met den Beitel stond te praten, scharrelaar in ‘blauw laken’, lood van de daken, naar ik begreep. ¶ M.J. Brusse, Het rosse leven en sterven van de Zandstraat (1917), p. 36
