Bewijsje is in omstreeks 1955 in Amsterdam gehoord voor een 'klein borrel- tje, halfje'. Simon Carmiggelt gebruikte deze borrel naam in zijn boek Vliegen vangen:
'Zal ik u nog eens vol doen?', vroeg mijn vriend. 'Nou, een halfje dan', zei de man. 'Een bewijsje. Zo noemen ze dat in de kleine kroegjes. Een bewijsje.' Hij lachte zó innig, dat zijn snor helemaal van vorm veranderde. De borrel naam gaat waarschijnlijk terug op een inmiddels verouderde betekenis van bewijsje, namelijk 'zeer kleine hoeveelheid'.
