Er zijn veel soorten terreur. De afgelopen jaren was in de kranten bijvoorbeeld sprake van contraterreur, familieterreur, muziekterreur, politieterreur, reclameterreur, straatbeeldterreur, spoorwegterreur, telemarketingterreur en zelfmoordterreur. In 1999 kwam er een nieuwe vorm bij: beeldschermterreur.
Over het geboortejaar van het woord beeldscherm zijn we goed geïnformeerd. Het werd in 1958 opgetekend in een jaarboek van de Winkler Prins encyclopedie, in een lijst ‘nieuwe woorden in onze taal’. Samen overigens met bit en computer.
Beeldschermterreur debuteerde op 11 december 1999 in de Volkskrant in een artikel over internet als treitermedium (ook een nieuw woord trouwens, maar met minder overlevingskansen dan beeldschermterreur). Een en ander komt veel voor op scholen. Zo kreeg een meisje bij een informaticales eens de schrik van haar leven toen de leerlingen de pc’s aanzetten. Op de beeldschermen van de computers verscheen een verhaal waarin stond dat zij met iedereen het bed in dook. In andere gevallen werd van jongens gezegd dat ze homo waren of voor de Russen spioneerden.
Ook het bedrijfsleven kampt met computerterreur, een woord uit 1990. Volgens Wim van Veelen, adviseur arbeidsomstandigheden bij FNV-Bondgenoten, is beeldschermterreur op de werkvloer vaak seksueel getint, net als op scholen. ‘Van Veelen kan zich goed voorstellen dat mensen ziek worden of ontslag nemen vanwege de beeldschermterreur’, schreef de Volkskrant. ‘Werkgevers doen te weinig om het pesten op de werkplek terug te dringen’, vindt Van Veelen. ‘Vaak vindt de leiding het nog leuk ook dat die seksplaatjes de ronde doen. [...] Ook scholen moeten volgens Van der Meer duidelijk stelling nemen tegen computerterreur. Gebeurt dit niet, dan staan de scholen niet sterk als ze scholieren wegsturen vanwege Internet-misbruik.’
