Je kunt onmogelijk zeggen dat antiglobalist helemaal kakelvers is. De dagbladen maakten in 1997 voor het eerst melding van een antiglobaliseringscampagne, en je mag toch aannemen dat die door antiglobalisten was georganiseerd. Maar door de kranten werden ze toen nog niet zo genoemd. Pas sinds juli 2001, sinds de G8-conferentie in Genua, heeft antiglobalist definitief een voorsprong genomen op antiglobalisatieactivist (dat we sinds januari 2000 kennen), antiglobaliseringsdemonstrant (dat in april 2000 de kop opstak) en antimondialiseringsactivist (sinds mei 2001, en veel te lang).
De vroegste vermelding van antiglobalist in de kranten die voor dit boekje zijn onderzocht, dateert van 18 april 2000. Toen besteedde de Volkskrant, in navolging van het Amerikaanse weekblad Time, aandacht aan deze tegenstanders van mondialisering:
Hoewel een zekere eendrachtigheid onontbeerlijk is, bewijzen de ‘antiglobalisten’ vooral dat je het niet eens hoeft te zijn over waar je voor bent om te weten waar je tegen bent, stelt Time. En als er een ding is waar ze tegen zijn, dan is het wel overeenstemming. Dat is ‘te monolitisch, te uniform, te mondiaal’, menen de demonstranten. Time: ‘De demonstranten prefereren het debat, de diversiteit. Ze willen de wereld vals leren zingen met een tegenstem.’
Antiglobalisten worden ook wel globofoben genoemd. Dat woord werd in de tweede helft van 2000 voor het eerst aangetroffen, maar in 2001 maakte het pas echt opgang.
Vergelijk tophopper.
