Artikel 50 van het Verdrag betreffende de Europese Unie voorziet in een werkwijze voor de vrijwillige en eenzijdige terugtrekking van een land uit de Europese Unie (EU).
Een EU-land dat zich wil terugtrekken, moet de Europese Raad in kennis stellen van zijn intentie daartoe. De Europese Raad moet dan richtlijnen verschaffen voor de totstandkoming van een overeenkomst die de maatregelen uiteenzet voor de terugtrekking van dat land.
Deze overeenkomst wordt gesloten door de Raad in naam van de Europese Unie (EU), met gekwalificeerde meerderheid van stemmen, na toestemming van het Europees Parlement.
De EU-verdragen zijn niet meer van toepassing op het land in kwestie vanaf de datum dat de overeenkomst van kracht wordt, of binnen twee jaar na de aankondiging van de terugtrekking. De Europese Raad kan beslissen om die periode te verlengen.
Ieder land dat zich uit de EU heeft teruggetrokken, kan een aanvraag doen om opnieuw toe te treden. Het land wordt dan verzocht de toetredingsprocedure te volgen.
Zie ook
• Toetredingscriteria (criteria van Kopenhagen)
• Europese Raad
• Schorsingsclausule
