De specifieke bepalingen inzake belastingen worden omschreven in artikelen 110 tot 113 van het Verdrag betreffende de werking van de EU (VWEU). Het belastingbeleid van de EU legt de nadruk op een goede werking van de interne markt, d.w.z. het garanderen dat individuele personen en bedrijven niet worden geconfronteerd met belemmeringen voor grensoverschrijdende economische bedrijvigheid.
Belastingmaatregelen op EU-niveau kunnen ook worden getroffen om het milieu- en energiebeleid te steunen (respectievelijk de artikelen 192 en 194 van het VWEU).
De Europese Commissie acht een totale harmonisatie van de belastingstelsels van de EU-landen niet noodzakelijk voor zover de totstandbrenging en de werking van de interne markt niet worden belemmerd: landen zouden moeten kunnen kiezen voor een systeem dat zij als meest geschikt beschouwen.
Volgens het subsidiariteitsbeginsel moet de EU alleen optreden wanneer maatregelen op nationaal niveau geen doeltreffende oplossing bieden en derhalve beter op EU-niveau kunnen worden getroffen.
Harmonisatie-inspanningen op EU-niveau waren voornamelijk gericht op de wetgeving inzake belastingen op goederen en diensten (indirecte belastingen zoals belasting toegevoegde waarde (BTW), accijnzen geheven op energieproducten, elektriciteit, alcohol en tabaksfabrikaten) en niet op belastingen op inkomen of winsten (directe belastingen).
Zie ook
• Douane-Unie
• Economische en Monetaire Unie (EMU)
• Belasting
• Website van de Europese Commissie over de EU-beleidsstrategie voor belasting
