De EU heeft geen bevoegdheden om belastingen te heffen of te innen. Die bevoegdheden rusten namelijk op de EU-landen.
Het belastingbeleid van de EU legt de nadruk op een goede werking van de interne markt, d.w.z. het garanderen dat grensoverschrijdende economische bedrijvigheid niet wordt verhinderd door fiscale belemmeringen en het vermijden van oneerlijke concurrentie. Het beoogt ervoor te zorgen dat burgers en bedrijven geen moeilijkheden ondervinden wat betreft dubbele belastingen, oneerlijke concurrentie, terugbetalingen van de belasting en het verkrijgen van informatie over belastingregels met betrekking tot andere EU-landen.Harmonisatie-inspanningen op EU-niveau waren voornamelijk gericht op de wetgeving inzake belastingen op goederen en diensten (indirecte belastingen zoals belasting toegevoegde waarde (BTW), accijnzen geheven op energieproducten, elektriciteit, alcohol en tabaksfabrikaten) en niet op belastingen op inkomen of winsten (directe belastingen). Niettemin is er enige vooruitgang geboekt inzake maatregelen voor belastingontduiking betreffende spaargelden en wederzijdse bijstand tussen de belastingdiensten.
De specifieke bepalingen inzake belastingen worden omschreven in artikelen 110 tot 113 van het Verdrag betreffende de werking van de EU (VWEU). Voor de toepassing van een geharmoniseerde belastingwetgeving is een unanieme overeenstemming van alle EU-landen van de Raad vereist - een factor die ertoe heeft geleid de toepassing van gemeenschappelijke regels te bemoeilijken. Als gevolg daarvan heeft een groep van elf EU-landen de goedkeuring gekregen om onderling nauwer samen te werken op het vlak van belasting op financiële transacties en worden niet-bindende benaderingen zoals aanbevelingen nu vaker toegepast voor coördinatie op het gebied van belasting.
Zie ook
• Mededinging
• Douane-Unie
• Economische en Monetaire Unie (EMU)
• Nauwere samenwerking
• Belastingharmonisatie
• Website van de Europese Commissie over algemene informatie over fiscaliteit
