Verouderd eufemisme voor het toilet. Bijvoorbeeld: ‘Hij komt dadelijk terug, hij is even naar tante Meier.’ Vermeld door Stoett. Vgl. nummer* honderd en plee*. Voor het kleinste kamertje beschikt de volkstaal over een hele voorraad synoniemen.
Slechts een paar van die woorden geven duidelijk de functie van het lokaaltje weer, namelijk ‘kakhuis’ en ‘schijthuis’. Geen enkele keurige persoon krijgt die termen tegenwoordig over de lippen. Vieze dingen worden liefst niet bij de naam genoemd. De daden die men in het vertrek verricht hebben zo’n privé-karakter dat ze geheim moeten blij
ven. Allerlei excuses worden aangehaald om zo omfloerst mogelijk naar het toilet te verwijzen, tenminste in de preutse negentiende eeuw en in de eerste helft van de twintigste eeuw. Vaak vroeg men aan de gastheer om zijn handen even te mogen gaan wassen. Of men vroeg om even te mogen telefoneren. Soms werd zelfs een fictieve persoon genoemd. Men wou dan een bezoek brengen aan Jules, aan oom Jan, aan Broeder Bril, tante Meier enzovoort.
