Negentiende-eeuwse benaming voor een vrouw met wie een man een geheime,
buitenechtelijke en duurzame relatie onderhoudt; bijzit. Uit dit Franse woord (dat in het Frans overigens niet bestaat en is afgeleid van het werkwoord ‘maintenir’, ook wel vernederlandst tot ‘mainteneren’: onderhouden, dat vroeger een veel ruimere toepassing had) blijkt tevens dat de man zorgt voor het onderhoud en eventueel de huur betaalt. Tegenwoordig is het vooral een scheldwoord voor een hoer geworden. In de achttiende-eeuwse klucht ‘Den Vrolyke Tuchtheer’ van J.C. Weyerman is er al sprake van een ‘mainteneur’, een man die een bijzit onderhoudt. En bij E. Bekker, weduwe Wolff (‘Historie van Mejuffrouw Cornelia Wildschut, of de Gevolgen der Opvoeding’. 6 dln. 1793-1796) lezen we: ‘Een ligt vrouwspersoon en haaren maintineur.’ Vgl. maitresse*.
