Woordenboek van Eufemismen

Marc de Coster (2004)

Gepubliceerd op 17-08-2018

halitose

betekenis & definitie

(Sedert het einde van de negentiende eeuw) De medische benaming voor een onwelriekende adem. Door veel mensen ten onrechte geassocieerd met een slechte persoonlijke hygiëne (een onverzorgd gebit of neusaandoeningen). Het probleem is blijkbaar nog steeds te gênant om over te praten. Niet verwonderlijk dus dat men het tracht te camoufleren met een vreemde term.

Gevormd van het Latijnse ‘halitus’ (adem) en ‘ose’ (abnormaal). In Amerika werd het woord in de jaren twintig (van de twintigste eeuw) populair door toedoen van copywriters die het uit de medische literatuur vandaan hadden. Pas na de Tweede Wereldoorlog raakte dit bombastische woord ruimer verbreid als alternatief voor het eerder lomp klinkende ‘stinkende adem’. Een synoniem eveneens uit het medisch vakjargon is ‘fetor ex ore’.

Halitose is een probleem dat bij 60% van de bevolking regelmatig voorkomt. De verscheidenheid aan etiologie en behandeling van halitose maken de diagnosestelling heel complex. De geuren zijn het gevolg van putrefactie van substraten (bloeding, voedselresten, epitheelcellen) door bepaalde microorganismen tot vluchtige zwavelverbindingen.

Men spreekt van lokale en systemische halitose. Maar liefst 80% van de oorzaken ligt in de mondholte.

KU Leuven, 28-10-99, webpagina

Halitose, zoals een slechte adem in medische kringen wordt genoemd (naar halitus voor adem en osis voor abnormaal), heeft doorgaans niets te maken met persoonlijke hygiëne en is juist heel goed te verhelpen. De kwaal wordt echter al eeuwenlang toegeschreven aan de verkeerde oorzaken. Zo schreef Plinius de jongere een halve eeuw voor Christus:

‘De menselijke adem wordt bedorven door slecht voedsel en rotte tanden.’

Elsevier, 17-02-2001