Rouwcentrum. Afgeleid van het Latijnse ‘funerarius’ (wat de begrafenis aangaat) en volgens het Etymologisch Woordenboek van Van Dalen al na 1950 in zwang geraakt. Een hedendaags Nederlands eufemisme is afscheidscentrum*. De dood is nog altijd een van de grootste taboes in onze samenleving. Veel mensen zijn bang voor het lichamelijk aftakelingsproces, de ontbinding en de grote onzekerheid over wat er met ons na het sterven gebeurt. Niet verwonderlijk dus dat er op dit terrein heel wat eufemismen floreren.
Het verzinsel dat de doden alleen maar slapen of rusten* speelt een belangrijke rol in de gemaniëreerde vocabulaire van begrafenisondernemers. Zij hebben het o.a. over indalen* en sluiten* (van een lijkkist), een opbaring* en een reis*. In de Verenigde Staten, maar ook in andere landen, is de uitbating van dodenhuizen geen huisnijverheid meer maar meer en meer big business. Zie ook mortuarium*.
Alleen binnen de muren van zijn ‘funerarium’ voelt hij zich heer en meester.
NRC Handelsblad, 21-01-2000
