Eufemisme voor duivel; voornamelijk als uitroep of bastaardvloek: ‘De drommel, wat hoor ik daar?’ Ook in uitdrukkingen zoals: ‘de drommel mag het weten; iemand voor de drommel wensen enzovoort’. Door de duivel een bijnaam te geven, vermijdt men zijn echte naam te moeten uitroepen. Volgens het WNT wellicht ontleend aan het Middelnederlandse woord ‘drummel’: klein ineengedrongen mannetje. Zie ook opmerkingen onder bok”; droes”; donder”; drommel”; Heintje” Pik; koekoek” enzovoort.
Hoe drommel kunt gij u verbeelden, jongenlief, dat ik lust heb regter te spelen, eer ik er deftig toe benoemd ben? De studie, waarom menschen zoo dwaas zijn, welk een allerprettigst verschiet!.
E.J. Potgieter: Lief en Leed in ’t Gooi. Ongedateerd
