ruiter - in toep. op de man die de geslachtsdaad uitoefent (vgl. het hele erotische begrippen-complex van (be)rijden). Spitsbroer dats een kennis pop (= opgedirkte vrouw.
H.), Die sou wel een ruyter draegen, Amst. Sonne-schyn B4r° [1639].Des morgens mocht hij dan eindelijk zijn vrouw omhelzen en bekennen, en zijn plicht als een braaf ruiter voldoen, Eros’ L. 92 [18e e.].
