Het businessmodel van In-Made is gebaseerd op het streven om penitentiaire arbeid net zoveel te laten kosten als plaatsing op cel. Productieve uren vormen de basis voor de kostprijsberekening. De Wet Markt en Overheid bepaalt onder welke condities In-Made zich op de markt mag begeven.
De productiviteit in de gevangenissen is wat lager dan in het bedrijfsleven en de werkzaamheden zijn nauwelijks geautomatiseerd. Dat betekent dat wij ons richten op arbeid die niet geautomatiseerd kan worden en op bedrijven die hun productie niet in lage lonen landen kunnen of willen laten uitvoeren. Ons bedrijfsmodel is enigszins vergelijkbaar met dat van de Sociale Werkvoorziening. Aangezien de markt de prijzen dicteert, is de marge klein en kunnen we slechts een bescheiden uurloon betalen aan gedetineerden (0,76 per uur / 15,20 per week, maximaal 200% van dit bedrag bij uitstekende prestaties). Het uurloon moet ook uitbetaald worden over de niet productieve uren.
Ons model is er op gericht om, naast de productiekosten, dat deel van de personeelskosten terug te verdienen dat direct gerelateerd is aan de productie. Het deel dat nodig is voor beveiliging en bejegening laten we buiten beschouwing, die kosten zijn niet specifiek voor arbeid. Zodra we dat punt bereiken (binnen enkele jaren) is arbeid geheel kostendekkend. Nu al is het verreweg de goedkoopste activiteit die het gevangeniswezen aanbiedt buiten de cel.
De reden dat we dat punt nog niet bereikt hebben is gelegen in productieverlies door lege stoelen op de werkzaal en het inbouwen van (te) veel speling in de planning om uitval en tegenvallers op te vangen. Zie hiervoor het artikel over In-Made proof produceren. Voor de uren die we verkopen buiten de overheid hanteren we conform de Wet Markt en Overheid een uurtarief, waarin alle kosten zijn meegenomen.
