geslacht VAN DE (Maelstede). Een binnen Zuid-Beveland overheersend middeleeuws geslacht, waaruit zich omstreeks 1200 de machtige tak van de heren van → Kruiningen afsplitste.
Wapen:
In zilver een dwarsbalk van lazuur met over alles heen een St.-Andrieskruis van keel. In de 13e eeuw was dit het wapen van de heren van Maalstede; soms met een veld van hermelijn i.p.v. zilver. Het geslacht Van de Maalstede zetelde te Maalstede, onder → Kapelle (zie ook → vroonland). Aangenomen mag worden dat, gelet op de betekenis van de plaatsnaam, Maalstede de plek was waar voor een groot bereik (en dan op ‘den borch’ aldaar) vierschaar werd gehouden, mogelijk door de Vlaamse grafelijke ’→ burggraaf voor Zeeland of namens deze door de heer Van de Maalstede. Deze laatste noemde zich in het tweede kwart van de 13e eeuw ‘Van Zeeland’. Hij gold als de sterkste heer op Zuid-Beveland en als Vlaamse partijganger in het Vlaams-Hollandse conflict ten tijde van graaf → Willem II van Holland.
Ook waren de heren Van de Maalstede Vlaams grafelijk erfschout in het Ambacht van Hulst. Verondersteld mag worden dat dit geslacht een groot aandeel heeft gehad in de komst van de cisterciënzers als landontginners in Hulsterambacht en in ZuidBeveland. Het geslacht stierf uit in de mannelijke lijn in de 15e eeuw.
LITERATUUR
C. Dekker, Zuid-Beveland.
