Encyclopedie van Zeeland

Kon. Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen (1982)

Gepubliceerd op 24-11-2020

BUITENDIJKSE GRONDEN

betekenis & definitie

Gronden blootgesteld aan de werking van eb en vloed en gelegen tussen de laagwaterlijn en de hoogwaterkering (slikken, schorren en stranden) of gelegen boven de laagwaterlijn als opwas in een rivier (zandplaten). Vele buitendijkse gronden zijn ontstaan door overstroming tengevolge van stormvloeden, zoals in Zeeland het Verdronken land van → Saaftinge en het Verdronken land van Reimerswaal.

Door aanleg van de Deltadammen zijn vele buitendijkse gronden van de getijwerking afgesloten. Alleen de buitendijkse gronden in het Oosterscheldebekken zullen vanwege de gewijzigde beslissing over afdamming van de Oosterschelde onder invloed van een gereduceerd getij blijven. De buitendijkse gronden in het Westerscheldebekken blijven onder invloed van de normale tijwerking.