(Eist 1886-’s-Hertogenbosch 1973), architect; via Maasbree en Boxmeer kwam hij op de ambachtschool in Nijmegen terecht, bekwaamde zich verder in theorie en praktijk o.a. bij Frans Loedewich, bij architect Wolter te Riele en in Utrecht bij prof. Van der Pluym; hij bezocht daar de Utrechtse Kunstnijverheidschool tezamen met de gebroeders Jan en Elroy Brom, werkte nadien op het bureau van ir Jos Cuypers.
In 1919 vestigde hij zich als zelfstandig architect, eerst in Blerick, later in Den Bosch. Hij werd de schepper van raadhuizen, scholen, kloosters, woonhuizen, maar voornamelijk van kerken. Een van zijn eerste kerken was de neobyzantijnse kerk in Waalwijk uit 1926. Lengte-as bouw paste hij toe bij kerken in Knegsel, Oisterwijk, ’s-Hertogenbosch, Tilburg, Hilversum, Amsterdam, Sint-Michielsgestel en Panningen. Via de kruisvorm-kerken belandde hij in de stijl van het Christo-centrisme. Na de oorlog restaureerde hij vele kerken, o.a. die te Alphen, Eersel, Waalre, de toren te Hilvarenbeek, de St.
Annakapel te Heusden-Hout; maar ook het bankgebouw van Van Lanschot. Zijn eigen woonhuis, het verbouwde „Fort St. Anthony” in Den Bosch, wordt als een der mooiste beschouwd. Hij bouwde raadhuizen in Oisterwijk, Waalre, Tubbergen, en verbouwde villa Leeuwenstein in Vught.Bron: Brabantia, 1958.
