instelling met als doel te trachten door individuele beïnvloeding de sociale aanpassing of heraanpassing te verbeteren van personen, die zich onmaatschappelijk hebben gedragen, in het bijzonder van strafrechtelijk meerderjarigen, die zich aan enig strafbaar feit hebben schuldig gemaakt; tevens het bevorderen van het welzijn van de leden van de samenleving, voor zover dat welzijn samenhangt met het bestaan en functioneren van de strafrechtpleging.
Het gaat dan ook niet alleen om gedetineerden en ex-gedetineerden maar om iedereen, die met justitie in aanraking komt of zelfs dreigt te komen.
Het accent is verschoven van zedelijke verbetering naar sociale en psychologische hulpverlening, reclassering en resocialisatie. Contact met de reclassering komt meestal gedwongen tot stand in opdracht van de rechter (veelal bij T.B.R. ( = terbeschikkingstelling van de regering), een enkele maal vrijwillig.
Noord-Brabant is verdeeld in drie arrondissementen. Twee regionale bureaus zijn gevestigd in Breda en Eindhoven, met in totaal 13 werkeenheden. Het totaal aantal mensen, werkzaam in de Noordbrabantse reclassering bedraagt ± 120, van wie 75 maatschappelijk werk(st)ers, een psycholoog voor meerdere werkeenheden, een psychiater, verbonden aan het S.P.W.-centrum te Breda, coördinators en administratief personeel.
Een eerste aanzet tot reclassering komt er pas in 1823, toen onder koning Willem I het Nederlands Genootschap tot zedelijke verbetering van gevangenen werd opgericht door twee Amsterdamse kooplieden. Dit werd in 1947 het Nederlands Genootschap tot Reclassering.
In 1825 verwierf dit genootschap het ongecontroleerde bezoekrecht en bracht godsdienstige vorming, onderwijs en arbeid in de gevangenissen en ook financiële hulp bij ontslag. In 1910 volgde de eerste reclasseringsregeling, waardoor de reclassering een organisch onderdeel van het strafrechtstelsel werd. In 1915 kwam de reclassering goed op gang, celbezoek werd reclasseringsbezoek, reclasseringstoezicht werd nazorg of reclasseringscontact. Instellingen op dit gebied zijn: het Nederlands Genootschap (1823), de Katholieke Reclasseringsvereniging (1916), de Protestants Christelijke Reclasseringsvereniging (1928), het Leger des Heils en de Ds F. S. Meyersvereniging.
Deze werden in 1973 onder de naam Algemene Reclasserings Vereniging opgenomen door het landelijk bureau te ’s-Hertogenbosch. Dit bureau vormt met de instellingen voor alcohol en drugs de Vereniging voor Reclasserings Instellingen, die in 1976 tot stand kwam.
Bron: Algemene Reclasserings Vereniging.
