(Oostrum (Venray) 1877-Stratum (Eindhoven) 1958), auteur, journalist, onderwijzer. Na de lagere school volgde Maas de Rijksnormaalschool te Venray; in 1895 werd hij onderwijzer te Oirlo.
Enige tijd later behaalde hij zijn hoofdakte, waarvoor hij opgeleid werd door Hendrik N. Ouwerling. Later behaalde hij ook nog de MO-akte Nederlandse taal- en letterkunde. Zijn schrijversloopbaan begon in 1896 in „Peel en Maas”, weekblad voor Venray en omstreken. Later heeft hij meegewerkt aan diverse bladen, o.m. De ZuidLimburger, De Zuidwillems-Vaart, Helmondsche Courant, Maas- en Roerbode en Limburg’s Belang.
In 1901 publiceerde hij zijn eerste boek: Jan van Houtum’s schetsen en over de Peel. Ondanks verregaande tegenwerking van geestelijkheid en gezagsdragers, die zich ergerden aan Maas’ realisme, bleef hij veel schrijven over het sociale onrecht in de Peel. Drie van zijn romans, Verstooteling (1907), Het goud van de Peel (1909) en Landelijke eenvoud (1910), zijn later gezamenlijk en bewerkt uitgegeven door Toon Kortooms, onder de titel Peelomnibus.
Naar aanleiding van Het goud van de Peel werd in 1917 in de Tweede Kamer over hem geïnterpelleerd door monseigneur Nolens en baron Van Wijnbergen. Op de grens van Deurne en Venray werd in 1970 een Herman-Maas-boom geplant met het opschrift: H. H. J. Maas 1878-1958 Schrijver van de Peel; in 1976 is daar een gedenksteen geplaatst.
