kloktype uit de zuidelijke Nederlanden, vooral gemaakt in Brabant en het aangrenzende Limburg; uurwerken, die in de eerste helft van de 18e eeuw vooral, werden gemaakt door de plaatselijke klokkenmakers. Volgens G.
H. Faddegon, conservator van het Museum en Archief van Tijdmeetkunde, moet in Brabant de bakermat van de Nederlandse huisuurwerken worden gezocht; deze nijverheid zou vandaar en vanuit Limburg de weg gevonden hebben naar het noorden, naar Friesland, Groningen en Drenthe. De typische Brabantse klok beschikt gewoonlijk over ijzeren uurwerken met koperen raderen en over wijzerplaten van ijzer, overtrokken met fluweel of voorzien van graveerwerk uit de perioden van 1643 tot eind 18e eeuw. In Brabant hadden de klokken ook tinnen cijferringen en tinnen hoekomamenten. Bekende klokkenmakers waren de Van Astens en Van Bussels uit Eindhoven, Hendrik Vabrie van Breda (later? Leuven) in de 18e eeuw, Van Cuijk uit Boxmeer e.o. Er werden ook klokken gemaakt in Sambeek, Asten en Sint-Anthonis en staande klokken o.m. in Helmond.Bron: Avrobode, kerstno. 1958; Anton van Oirschot: Antiek uit de Ned.Provincies, en Het Klokkenboek, 1981.
