het van Hedikhuizen tot aan Keizersveer gegraven kanaal; omstreeks 1880 bestond de verbinding tussen Heusden en Keizersveer uit het Oude Maasje. In het westelijk deel van het Land van Heusden en Altena, de Zuid-Hollandse Polder en de polders van Raamsdonk, Waspik en Capelle werd het overtollige water geloosd op het Oude Maasje.
In het oostelijk deel was dit Maasje nauwelijks van betekenis voor de waterhuishouding. De verbinding Heusden en ’s-Hertogenbosch werd elk jaar verbroken door overstromingen. Ook stroomopwaarts langs de Maas raakten steeds opnieuw gebieden onder water omdat er te weinig afvoermogelijkheid was. De Maas stond bij Woudrichem in open verbinding met de Waal. Daarin moest verandering komen. In de tweede helft van de 19e eeuw waren plannen gemaakt voor een kortere verbinding van de Maas met de zeearmen, zoals het plan Leemans van 1864, het plan Schrebbelie-Nolthenius van 1878, het plan Lely van 1879 en het regeringsontwerp van 1885.
Het rijk kocht de gronden aan, in totaal 1519 ha. Bij Drongelen kwam een pontveer, maar in het regeringsplan werd nog niet gesproken over een brug. Uiteindelijk zou er een brug komen bij Heusden. Gemiddeld maakten dagelijks 660 personen en 230 voertuigen gebruik van de verbinding Aalburg-Heusden. (Op verzoek van burgemeester Houcoop van Heusden gingen echter nogal wat mensen op en neer om het gemiddelde te verhogen). In febr. 1887 werden de eerste gronden aangekocht. Vele polderwerkers kwamen zich voor ca tien jaren in Heusden vestigen.
Het baggermateriaal werd over het Heusdens Kanaal aangevoerd, evenals spoormateriaal. Het werk kwam na ongeveer tien j aar gereed.Bron: E. van Bergeyk.
