(Roermond 1902-Utrecht 1977), studeerde rechten te Nijmegen; was van 1934 tot 1942 ambtenaar van de gemeente Eindhoven, o.m. loco-secretaris; promoveerde in 1935 op „zelfbestuur of afhankelijke decentralisatie”; was van 1942 tot 1944 werkzaam als advocaat te Eindhoven; van 1945 tot 1946 minister van Binnenlandse Zaken; van 1946 tot 1948 minister-president; in 1948 en 1949 hoge vertegenwoordiger van de kroon in Nederlands Oost-Indië; van 1949 tot 1952 buitengewoon hoogleraar aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen; van 1951 tot 1956 minister van Binnenlandse Zaken; in 1958 premier van een interim-kabinet en van 1958 tot 1959 minister-president. Hij was in 1956 met Gerbrandy en Tjarda van Starkenborch Stachouwer lid van de commissie van drie in verband met de kwestie Greet Hofmans, die speelde in het koninklijk huis.
Beel werd in 1966 benoemd tot minister van staat.
