(Fr.: mearke). Pas ca. 1844 zijn in Frl. oude S.s opgetekend door H.
Sytstra en T. R.
Dijkstra. De belangstelling is dan algemeen, zowel voor volks-S.s (Grimm) als voor cultuur-S.s (Andersen).De eerste zijn later ook door W. Dijkstra en S. K. Feitsma genoteerd, en door J. v. Loon. Na W.O. 11 bracht Dam Jaarsma uit de Wouden heel wat bijeen.
J. P. Wiersma heeft Fr. volks-S.s gepubliceerd (1948). De grens tussen navolging en oorspronkelijk werk is niet altijd te trekken. Bekende bundels: S. K.
Feitsma, Dêr wier ris... (1893); Nynke fen Hichtum, Telsjses yn skimerjoun (1887); Janneke Ratsma,Fr. mearkesbock (1924), kunst-S.s, evenals S. Kloosterman, Twiljochtteltsjes (1928,2i95o). D. A.Tamminga vertaalde uit Andersen (Folksforhalen en mearkes, 1943); G. Jonkman gaf vrije bewerkingen naar Grimm (De wündere wrâld, 1950). Er lijkt in het Fr. volks-S. de neiging te zijn, het S.s-motief te lokaliseren, waardoor het nadert tot de sage.
Zie: Frisia (1932), 207-210; 227-235; Repert., 362-364; Th. de Vries, Fr. Stilistyk (1937), 82-86.
