Meest W. der drie Gaasterlandse kliffen, tot 9 m hoog en ca. 200 m lang.
Strekte zich vroeger verder zuidwaarts uit; bij elke stormvloed was er afslag, bij die van 1825 wel 8 m over een lengte van 70 m. Kort daarna werd het R.K. door ‘een steenen voeting en paalwerk’ versterkt. In de 19de eeuw had het klif nog een steile wand van rood keileem; deze werd 1893-96 meerglooiend gemaakt en met graszoden bedekt; nu is het klif groen.
Sedert 1945 wordt op het R.K. de slag bij Warns herdacht; daarvoor werd in 1949 een eenvoudig monument van veldkeien opgericht. In het R.K. is een zandgroeve, waar oeverzwaluwen broeden, eigendom van It Fr. Gea.
Het volk weet niets van uitbarstingen van het R.K., die sommige kronieken noemen en waarbij een vurige draak gezien zou zijn
J. H. Halbertsma situeerde hier een nachtmerriesage. Men zegt, dat erin de 19de eeuw nog een schimmel spookte, en in Staveren dat de kindertjes van het R.K. komen en over zee naar de stad worden geroeid, zie Kinderboom, Poppestien.
Zie: Hepkema Memories, 507; Reg. Leeuw. Cour., 56.
