(Kortenhoef 1944)
Groningstalig (Hogelandsters) schrijver/dichter. Visser groeide op in Uithuizermeeden, waar zijn vader dominee was. Hij woont nu in Sint-Annen. Eind 1986 verscheen er voor het eerst een gedicht (Vattien) van hem in Krödde. In korte tijd kreeg een opmerkelijk en romantisch dichterschap gestalte.
De dood van zijn vader in 1953 liet diepe wonden na en noodzaakte hem jaren nadien tot het schrijven van poëzie, meestal in sonnetvorm. Gedichten uit Oet t zicht en Aal beeld mor gain geluud getuigen van het rouwproces. In vele gedichten met een ogenschijnlijk ander onderwerp is het gemis van de vader eveneens voelbaar. Ook in zijn latere werk blijft de obsessie voor de dood, vaak in symbolische (jaargetijden, vogels) of afgeleide betekenis (de verwording van het landschap, de teloorgang van de Groninger taal). Peter Visser wordt beschouwd als een van de belangrijkste dichters in de Groninger taal. Zijn proza bestaat voornamelijk uit korte verhalen en essayistisch werk.
Hij was medewerker bij een tweetal radioprogramma’s van Siemon Reker (Radio Noord); in Aha (1991-1995) verzorgde hij een wekelijkse column en in Station Noord (1996 en 1997) een driewekelijkse beschouwing. Een selectie uit de Aha-columns, onderwerpen in uiteenlopende genres, werd gebundeld in Laiw op n dampoal (1995). Ander proza (met Jan Siebo Uffen) werd gebundeld in Ales oet laifde (1999). In 1989 werd hem de Literaire Prijs van de Stichting ’t Grunneger Bouk toegekend.
Ut: H. Diemer, ‘Peter Visser’ in: Cursus Gronings (Groningen 1988) 169-179.
