Onder inundatie verstaat men het onder water komen te staan of onder water zetten van land. Aan het eind van WOII gaf de Duitse Wehrmacht opdracht om delen van de provincie te inunderen om de verwachte geallieerde opmars te stuiten.
Door middel van het openen van de sluizen van Delfzijl kon een waterlinie tot aan de stad Groningen worden gelegd. Vanaf 20 september 1944 werd via de sluizen van Fivelingo bij vloed zeewater ingelaten om het gebied tussen Damsterdiep en Eemskanaal te inunderen. De bevolking kreeg opdracht naar hoger gelegen plaatsen te vertrekken. Op 7 oktober besloot de bezetter ook delen van het waterschap Duurswold ten zuiden van het Eemskanaal te inunderen, gedeeltelijk met zoet water uit het Zuidlaardermeer. In totaal kwam ten noorden en ten zuiden van het Eemskanaal meer dan 10.000 ha blank te staan. Toen half december de vorst inviel ontstond een uitgestrekte ijsvlakte.Op aanwijzing van de bezetter begon het waterschap Hunsingo op 16 januari 1945 met voorbereidingen voor een inundatie van beperktere omvang in de molenpolders van Noorderhoogebrug tot Westerdijkshorn. Het waterschap slaagde er in de werkzaamheden om water in de polders te brengen, te vertragen en twee maanden te laten duren.
Bij de bevrijding van de provincie Groningen heeft de waterlinie nauwelijks belemmerend gewerkt, de geallieerde legers trokken langs beide zijden van het geïnundeerde gebied. Half juni 1945 was het inundatiegebied vrijwel overal droog.
Al eerder in de historie had het gebied tussen de stad Groningen en Delfzijl als waterlinie gefungeerd, zoals bij het beleg van Groningen in 1672.
Lit.: T. Veenstra en A.L. Hempenius, Hunsingo 1856-1994 (Onderdendam 1994); Inundatie 1944-1945 in woord en beeld (Bedum 1985).
