(Delft 1584 - ’s-Gravenhage 1647)
Stadhouder van Stad en Lande, 1640-1647. Zoon van Willem van Oranje en Louise de Coligny. Gehuwd met Amalia van Solms-Braunfels (1625). De Friese stadhouder Willem Frederik was zijn concurrent. Hij gaf, luisterrijk onthaald, zijn invloed op de magistraatsbenoeming in de stad prijs. Wel bezat hij zes van de zeven stadhouderschappen in de Republiek.
Zijn macht had hij al versterkt met de Actes van Survivance, die de opvolging van zijn zoon Willem als stadhouder en kapitein-generaal plus admiraal regelden. Zijn prestige dankte hij vooral aan de vele militaire successen tegen de Spaanse Habsburgers. Ook zijn monarchale hofhouding maakte indruk. Het Secreet Besogne, dat zich bezighield met de buitenlandse politiek, gebruikte hij voor zijn persoonlijke doeleinden. Het huwelijk van zijn zoon met de Engelse Maria Stuart werd door velen in de Republiek afgekeurd. Frederik Hendrik stierf een jaar voor de Vrede van Münster.
Hij werd opgevolgd door Willem II (1647-1650), ook in Stad en Lande. Frederik Hendrik was remonstrants gezind.
Lit.: J.J. Poelhekke, Frederik Hendrik, Prins van Oranje. Een biografisch drieluik (Zutphen 1978).
