Zonder zuren geen lekkere wijn. Smaakelement dat het zoet van het fruit in balans brengt. Verfrist bij wit, zorgt voor finesse bij rood en heeft ook een conserverende functie.
Wijnen (vooral witte) met een goede hoeveelheid zuur gaan langer mee. Echter, vooral bij goedkope wijnen is een te veelvoorkomend euvel: te zuur. De geur van azijn duikt dan op en ietsje later ook de smaak. Te weinig zuur kan ook. Vooral in warmere gebieden kan de hoognodige frisheid ontbreken met als gevolg te logge, lobbige wijnen met een lage doordrinkfactor. En dat willen de wijnmakers natuurlijk niet. Maar geen nood: 'tartaric acid’, een zuur dat al van nature in de druif zit, is ook in potjes te koop. Daar gaan we mee ‘aanzuren’. Hup, beetje erin, klaar! Niet te veel echter, want dan 'valt de wijn weer uit elkaar’. Proef je eerst zoet en daarna weer zuur zoals in die Napoleon-snoepjes.
En dat is weer een beetje te veel van het goede.
