Lange tijd waren de wijngaarden langs de Ebro en de Rio Oja in het noordoosten van Spanje het visitekaartje van het land. Belangrijkste druiven: tempranillo en garnacha die hun sap lekker lang mochten laten rusten op Amerikaans eiken, goed voor een fikse shot vanille. Dat in combinatie met de onmiskenbare aardbeiensmaak en vaak wat gestoofd fruit trok decennialang volle zalen.
Maar de consumentensmaak veranderde en de Rioja-producenten begonnen langzaamaan het prijsniveau op te schroeven en tezamen is dat uiteindelijk een beproefd recept voor overvolle kelders. Nog steeds is de kwaliteit wisselend. Maar nieuwe, ambitieuze producenten (Artadi, Roda) dienen zich aan. Proberen de kwaliteit van 'concurrent’ Ribera del Duero minimaal te evenaren.
