Mondiaal gezien wil het nog maar niet lukken met deze wijngrootmacht. Ondanks het feit dat het de gastheer is voor een van de mooiste, meest veelzijdige druiven van de wereld: de riesling.
Riesling evenaart het niveau van de chardonnay. Een top-Riesling is dan ook adembenemend goed en vaak even kostbaar als de begeerde Bourgognes. Daar zit het probleem ook niet. De schoen wringt ’m daaronder. Dat is merkwaardig want Duitse wijnen zijn zeer gastronomisch en breed inzetbaar. Ze passen uitstekend bij de fusionachtige keuken. Bovendien zijn ze modern, omdat onze smaak steeds 'zoeter' wordt en hun alcoholpercentage laag is. Maar dan moeten ze wel goed zijn. En dat is vaak niet het geval. Ter illustratie: bij grootafnemer Nederland is meer dan 90 procent van de Duitse wijnen tussen de 1,50 en 2 euro geprijsd. Geen land met enige wijnreputatie kan goedkoper produceren - enorme rendementen per hectare - dan Duitsland. De meeste Duitse wijn wordt daarom gebruikt als kassa-knaller in de supermarkt. En dat zijn nooit de beste... Tel daarbij op de onoverzichtelijke wijnwetgeving - hoewel daar wel verbetering in te bespeuren is (zie Classic) - en de etiketten die zijn vormgegeven alsof de bezetting erop staat aangekondigd, en er blijkt nog een hoop werk aan de winkel.
Maar wie zijn wijnadviseur vertrouwt (en beduidend meer dan anderhalve euro wenst te betalen), kan dat vertrouwen beloond zien worden met een geweldige traktatie. Wie ooit een hoge Duitse riesling heeft gedronken, vergeet dat nooit meer. Transparantie, honing, citrus, mineralen, bloesem, perzik, groene appels, abrikoos en ananas, marsepein en niet te vergeten die karakteristieke goût de pétrole kunnen uw beloning zijn. En soms allemaal tegelijk.
