Een distillatie die daarin bestaat dat men de substanties van elkaar scheidt door in te spelen op de verscheidenheid van hun vluchtigheidsgraad. Een mengsel wordt verhit tot het de opeenvolgende kookpunten van zijn samenstellende delen bereikt.
De damp van elk daarvan wordt zodoende afzonderlijk opgevangen. Als de substantie reeds is gezuiverd of van constante samenstelling, d.w.z. wanneer alle samenstellende delen bij dezelfde temperatuur vluchtig worden, heet de bewerking niet meer distillatie maar rectificatie.Hier volgt de definitie van rectificatie door J.H. Perry in The Engineer’s Handbook (Handboek voor de ingenieur), derde editie: ‘Rectificatie is een distillatie waartoe men overgaat op zodanige wijze dat de damp die uit de ketel opstijgt in contact komt met een bepaalde hoeveelheid gecondenseerde damp uit deze zelfde ketel. Dit contact heeft tot resultaat een overdracht van substanties en een uitwisseling van hitte, hetgeen een grotere verrijking van de damp van de meest vluchtige component oplevert, die niet door een enkele distillatie met een zelfde warmteverbruik zou kunnen worden verkregen. De gecondenseerde dampen die voor dit doel worden gebruikt worden reflux genoemd.
Het in de regel gebruikte toestel waarin de dampen die uit een ketel opstijgen zich tegen de richting van de eerder door deze zelfde ketel uitgestoten dampen in verplaatsen, noemt men rectificeerkolom of -toren.’
→ * 10 DE PRODUKTIE VAN ALCOHOL ; → GIN
