Rode Bourgogne. Vosne-Romanée in de Côte de Nuits, Frankrijk.
Officiële klassering: Grand CruLa Romanée-Conti, een van de beroemdste wijngaarden ter wereld, is niet zo groot. De kleine hoeveelheid wijn wordt zeer duur verkocht, en de liefhebber die een fles weet te bemachtigen prijst zichzelf gelukkig. Als deze wijn zozeer wordt overschat is dat de schuld van de snobs die hem kopen om indruk te maken en op die manier de prijs opdrijven.
Alle wijn van La Romanée-Conti wordt op het wijngoed gebotteld en iedere fles heeft op het etiket en op de kurk het zegel van de Société civile de La Romanée-Conti die dit wijngoed, evenals La Tâche en delen van andere wijngaarden, in bezit heeft. In werkelijkheid is deze société-familiebezit sinds 1869, toen M. Duvaut-Blochet het heeft gekocht. Sinds de 13de eeuw was het wijngoed maar negenmaal in andere handen overgegaan en sedertdien is het telkens vererfd. In 1760 werd het gekocht door prins Conti, ondanks alle protesten van Mme de Pompadour die het eveneens graag wilde hebben.
Aangezien de wijn op het wijngoed wordt gebotteld, treft men in de kelders nog La Romanée-Contiwijnen van oude jaren aan en een bezoek aan deze kelders doet een mens watertanden. De kelders zijn indrukwekkend en de flessen bevatten wat door P. Morton Shand werd geformuleerd als: ‘het huwelijk van satijn en velours’.
Feitelijk vallen de wijnen in 2 categorieën uiteen: de jaargangen van voor en na 1945. Tot dat jaar werden de wijngaarden beplant met Franse wijnplanten en daarna werden ze geënt op Amerikaanse stammen, zoals de overige wijnbouwers deden sinds de phylloxéra. Ze zorgden voor de voortplanting door middel van loten, waarbij een oude wijnstok werd ingegraven en waarbij men één enkele loot boven de grond liet uitsteken. De wijnplanten van La RomanéeConti waren dus in rechte lijn directe afstammelingen van de 12 eeuwen tevoren door de monniken geplante wijnstokken. Maar de phylloxéra bleef een constant gevaar en de planten moesten met veel moeite en geld worden behandeld. Tijdens de laatste wereldoorlog verdwenen de voor deze behandeling noodzakelijke chemicaliën; er was gebrek aan arbeidskrachten, de planten stierven af en gaven nog slechts 50 kistjes per jaar. In 1945 gaven de eigenaren hun tradities op en plantten Amerikaanse stammen die tegen de phylloxéra bestand waren.
Het resultaat is dat er geen La RomanéeConti is gemaakt gedurende de eerste jaren na de oorlog. Toen de druivestokken de vereiste leeftijd hadden om weer La Romanée-Conti te produceren was de opbrengst aanzienlijk groter (maar nog altijd heel klein), maar was (en is nog) de kwaliteit niet meer zoals vroeger althans dat wordt beweerd. De plaatselijke experts verzekeren dat het de meest volle wijn van Vosne is, hetgeen dan ongetwijfeld wil zeggen dat er een ‘ijzeren vuist in de fluwelen handschoen steekt’. De wijn heeft een verbazingwekkend lange afdronk.
Hoewel de produktie beslist hoger ligt dan vroeger, is deze niet bepaald groot. De gemiddelde wijnoogst levert 60 hl (700 kistjes) op.
→ VOSNE-ROMANÉE
