Een probleem met het vinden of uitspreken van woorden, stotteren en onduidelijk of helemaal niet spreken.
Er zijn allerlei spraakstoornissen. De een kan geen woorden vinden, de ander verhaspelt ze en een derde stottert, broddelt, slist of is onverstaanbaar. Zoveel stoornissen bij het praten als er zijn, zoveel oorzaken zijn er. Spraakstoornissen kunnen bijvoorbeeld ontstaan door te veel alcoholgebruik, een ongeval, een aandoening van de stembanden of een hersenziekte, zoals een beroerte, de ziekte van Parkinson of een hersentumor. Ze kunnen ook komen door langdurig minder kunnen horen (bijvoorbeeld door een oorontsteking), een afwijking in de mond (slissen) en langdurig op je duim zuigen. Meestal zijn de intelligentie en het taalvermogen in orde. De logopedist (spraaktherapeut) en de keel-, neus- en oorarts (kno-arts) behandelen mensen met spraakstoornissen. De neuroloog onderzoekt de persoon als een hersenstoornis wordt vermoed.
Kijk ook bij afasie (uitspraak: aa-faa-ZIE).
