Aandoening waarbij sommige spieren voortdurend samengetrokken zijn (uitspraak: SPAS-tie-sie-TEIT).
Hierdoor kunnen de spieren stijf en hard zijn en kan het moeilijk zijn ze te bewegen. Normaal zijn spieren in rust ontspannen. Bij spasticiteit is de spanning in de spier verhoogd. Bij sommige vormen van spasticiteit is de spier dan licht verstijfd, bij andere vormen heeft iemand sterke en pijnlijke spierkrampen. Spasticiteit kan aangeboren zijn, maar kan ook komen door een hersenbeschadiging, zoals een dwarslaesie, een beroerte, multipele sclerose of ernstig hersenletsel.
De dokter behandelt iemand die spastisch is met spierverlappende medicijnen, want anders worden de gewrichten pijnlijk belast en kunnen ze ontwricht raken. Soms is een operatie nodig waarbij pezen (die spieren aan bot verbinden) worden losgemaakt of waarbij de verbinding tussen de zenuw en de spier wordt doorgesneden.
Kijk ook bij spierkrampen.
