Een psychische aandoening door een ernstige gebeurtenis eerder, die meestal levensbedreigend was of ernstig lichamelijk letsel meebracht (uitspraak: POST-trau-MAA-tie-su-STRES-stoor-nis).
Wanneer iemand iets heel ergs heeft meegemaakt (bijv. oorlog, overval, verkrachting), kan die
gebeurtenis zich telkens weer voor de ogen afspelen, alsof die persoon het keer op keer opnieuw beleeft. Zo’n schokkende gebeurtenis slaat een wond in de herinnering, in de geest. Het Oudgriekse woord voor wond is ‘trauma’. Oorspronkelijk was dat alleen een lichamelijke verwonding, maar tegenwoordig wordt ook een geestelijke verwonding een ‘trauma’ genoemd: een ‘psychotrauma’.
De meeste mensen met een psychotrauma genezen daarvan. Maar bij één op de tien blijven er klachten bestaan. Ze beleven het trauma steeds opnieuw in opdringerige herinneringen, angstdromen, prikkelbaarheid, huilbuien, schuldgevoelens, slecht slapen, lusteloosheid en concentratieproblemen. De dokter en de psycholoog behandelen mensen met deze stoornis meestal met psychotherapie en soms met medicijnen.
Kijk ook bij shock.
