Een plasbuis die smaller is geworden door een beschadiging van het slijmvlies waarmee hij vanbinnen bedekt is.
Zo’n beschadiging kan zelfs door een potje voetbal komen: bij een knietje kan de plasbuis in de piemel scheuren. Er komt dan littekenweefsel in de wand van de plasbuis. Die wordt nauwer en het plassen gaat dan moeilijker. Het littekenweefsel kan ook komen door een infectie of een beschadiging door instrumenten die de dokter in de plasbuis moest inbrengen om te kijken.
De dokter (een uroloog) probeert de plasbuis breder te maken door er middenin een ballonnetje in op te blazen. Als dat niet lukt, moet er worden geopereerd. Plas (urine) komt trouwens ook moeilijk naar buiten door aangeboren ‘urethrakleppen’: vliesachtige kleppen in de plasbuis bij jongens. Die geven soms al voor de geboorte problemen doordat ze de plasstroom gedeeltelijk tegenhouden. Als de uroloog er niets aan doet, kunnen de nieren erdoor kapotgaan. Ze kunnen gelukkig vrij eenvoudig worden weggehaald.
Ook urethrastrictuur.
