Iemand die het winden laten tot een kunst of beroep heeft gemaakt en daar veel plezier in heeft (uitspraak: PEE-too-MAAN).
Dit is geen medische term, maar we nemen dit rare woord toch in dit woordenboek op. Van die mensen heeft de aardbol er maar een paar gekend. Je zult niet snel een petomaan tegenkomen. Een eeuw geleden was er in Parijs een man die ermee in theatervoorstellingen optrad. Hij kon met lucht uit zijn poepgaatje het Franse volkslied ‘zingen’. De oude Egyptenaren kenden een god voor de buikwind, ‘Le Pet’.
De Grieken hadden ook zo’n god en noemden die ‘Aiolos’, de ‘bewaarder van de winden’. Bij de Romeinen heette die god ‘Crepitus’. Daarvan is wel het medische woord ‘crepitatie’ afgeleid: het knetterend geluid dat hoorbaar is bij het borrelen van slijm in je borstkas. Van de Egyptische naam komt dus het Franse werkwoord ‘péter’, ‘scheten laten’. Daar komt weer ‘petomaan’ vandaan. Let op: als je ‘Peter’ heet en je stelt je voor op een camping in Frankrijk, dan kun je daar bij Franse mensen misschien wat gegniffel verwachten, zeker wanneer je je naam voor hen opschrijft. Je kunt je in Frankrijk ook ‘Pierre’ laten noemen! In het Frans betekent dat dan wel ‘steen’, maar die bijbetekenis kan weinig kwaad.
Kijk ook bij winderigheid.
