Dokterswoordenboek

Jannes van Everdingen (2010)

Gepubliceerd op 23-02-2017

paniekstoornis

betekenis & definitie

Een psychische stoornis waarbij iemand (vaak zonder aanleiding) steeds angstaanvallen heeft met daarbij klachten als pijn in de borst, hartkloppingen, zweten, rillingen, beven, duizeligheid en gevoel van ademnood.

Veel mensen met een paniekstoornis worden steeds angstiger, ook tussen de aanvallen door. Mensen met een paniekstoornis vermijden situaties waar zij eerder een paniekaanval hebben gekregen, bijvoorbeeld doordat het er heel druk was (supermarkt) of doordat ze zich opgesloten voelden (tram, lift). Sommige mensen regelen hun leven dan zo precies en streng dat zij niet meer op straat komen. Vaak worden ze daar somber van en zoeken ze troost bij alcohol of drugs. Meestal behandelt een psychiater hun stoornis met medicijnen en gedragstherapie.