Dokterswoordenboek

Jannes van Everdingen (2010)

Gepubliceerd op 23-02-2017

kruidengeneeswijze

betekenis & definitie

Een niet algemeen erkende geneeskunst die werkt met natuurlijke kruiden (planten) of het sap daarvan.

Tegenwoordig worden de meeste geneesmiddelen in de fabriek gemaakt. Vroeger werden alle geneesmiddelen van planten gemaakt. Vrijwel elke plant levert wel een stof op die als geneesmiddel kan worden gebruikt. Een stof in de mooie tuinplant vingerhoedskruid (Digitalis
purpurea) helpt goed tegen hartfalen en boezemfibrilleren, bijvoorbeeld.

Sommige stoffen vinden we zo lekker dat we die dagelijks drinken, zoals koffie en thee. Eigenlijk zijn ook die dranken een ‘kruidenaftreksel’. Door warm water op bewerkte theebladeren te schenken, komen er werkzame stoffen vrij. In geval van thee zijn dat er heel veel. Als je in een zoekmachine op het internet ‘thee’ intikt, kun je zinnen als de volgende tegenkomen: ‘Weet u, thee is rijk aan enzymen, mineralen, vitaminen en stoffen die een antioxiderende werking hebben! Ja, al deze stoffen gaan ziekte en veroudering tegen!’

Dat soort grote woorden moet je met een korreltje zout (of in dit geval: suiker) nemen. Want het is niet zo dat mensen die elke dag thee drinken ouder worden dan mensen die geen thee hoeven. En dan nog iets: sommige kruiden, zoals sint-janskruid, zijn niet zo onschuldig. Ze kunnen de werking van andere geneesmiddelen verstoren, zoals van de anticonceptiepil en antistollingsmiddelen (bloedverdunners).

Ook fytotherapie (uitspraak: FIE-too…).