Vorm van kanker waarbij cellen in lymfeklieren veel te hard in groeien en zo schade aanrichten (uitspraak: HODZJ-kin-lim-FOOM).
Deze ziekte is een soort van lymfeklierkanker, net als het non-hodgkinlymfoom. De dokter zegt meestal ‘hodgkin’ of ‘non-hodgkin’. Non-hodgkin komt tweemaal zo vaak voor als hodgkin. Hodgkin komt vooral voor bij mensen tussen de 20 en 40 jaar en non-hodgkin bij mensen boven de 60 jaar.
De ziekte begint vaak met gezwollen lymfeklieren in de hals, oksel of lies. Die zwellingen doen dan geen pijn. Andere verschijnselen zijn koorts, zweten (vooral ’s nachts), gewichtsverlies, verminderde eetlust, vermoeidheid en jeuk. Later ontdekt de dokter vaak te weinig rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes in het bloed. Daardoor krijgt de zieke persoon bloedarmoede en infecties, zoals keelontsteking en longontsteking of schimmelinfecties en bloedingen, zoals huidbloedingen, bloedneus en snel bloedend tandvlees.
De vooruitzichten voor iemand met hodgkin zijn meestal goed. De meeste mensen kunnen er oud mee worden. Bij non-hodgkin ziet het er minder gunstig uit (‘is de prognose ongunstig’, zegt de dokter). Deze ziekte werd het eerst in 1832 door Thomas Hodgkin beschreven. Waarom je soms ‘Hodgkin’ en soms ‘hodgkin’ schrijft, lees je bij ‘spelling van medische woorden’.
Ook ziekte van Hodgkin, maligne lymfoom, spelling van medische woorden.
