Theorie over het ontstaan en de ontwikkeling van het leven.
Charles Darwin was een Engelse wetenschapper in de negentiende eeuw. Hij ontdekte hoe verschillende soorten levende wezens (planten, dieren enz.) zijn ontstaan en dat sommige soorten familie van elkaar zijn (verwant zijn). Later werd ontdekt dat de mens afstamt van een soort oermens die 200.000 jaar geleden in Afrika leefde en die zich van daaruit over de wereld heeft verspreid. Bij diersoorten zag Darwin dat sommige erg veel op elkaar lijken, ook al leven ze in andere werelddelen. Hij bedacht dat groepen van elkaar waren gescheiden en niet meer bij elkaar kwamen. Doordat beide groepen zich elk op een eigen manier aan de nieuwe omgeving aanpasten, ontstonden verschillen.
Darwin bedacht ook dat dieren beter dan hun soortgenoten overleven als ze zich aan hun omgeving aanpassen. De soorten die overleven, zijn sterker en kunnen beter voor nakomelingen zorgen dan soortgenoten die minder goed zijn aangepast. De best aangepaste soorten overleven uiteindelijk en daar komen er dan het meeste van (survival of the fittest, ‘overleving van de gezondsten’). De zwakke soorten sterven uit. Dit heet ‘natuurlijke selectie’, een soort van wedstrijd tussen diersoorten om te overleven.
Sommige christelijke mensen geloven niet in de evolutieleer, maar geloven in het scheppingsverhaal in de Bijbel.
