Dokterswoordenboek

Jannes van Everdingen (2010)

Gepubliceerd op 23-02-2017

coma

betekenis & definitie

Diepe bewusteloosheid doordat een deel van de hersenen niet goed of helemaal niet werkt (uitspraak: KOO-maa).

Wanneer je bewusteloos bent, doe je je ogen niet open en reageer je nergens op, niet op geluiden en ook niet als iemand hard in je vinger knijpt. Dat kan heel kort zijn, bijvoorbeeld bij flauwvallen, maar het kan ook langer duren: dan ben je in coma. Een coma kan komen door een ernstig (verkeers)ongeluk met hersenletsel, vergiftiging (bijvoorbeeld koolmonoxide), hersenbloeding, hersenvliesontsteking, epilepsie of een andere ernstige ziekte, zoals diabetes.

Sommige mensen komen niet meer bij uit hun coma. Dat wordt een ‘vegetatieve toestand’ genoemd. Als ze voeding krijgen en goed verzorgd worden, kunnen ze soms jarenlang in coma blijven. Ze leven wel, maar hun hersenen lijken niet meer te werken en ze zijn niet bij bewustzijn. Toch wordt beweerd dat iemand die in coma ligt soms wel de omgeving kan waarnemen, maar daar niet op kan reageren. Daarom wordt familie en vrienden van een comapatiënt aangeraden veel rondom het bed te praten en daar bijvoorbeeld de lievelingsmuziek van de comateuze persoon te draaien.

Kijk ook bij bewusteloos, bewustzijn.